درخت آلوچه

امسال ، اسفند ماه تنهای سالی بود که درخت آلوچه ی حیاط ، یادگار بابا ؛ به طور عجیب غریبی پر شد از شکوفه های سفید ،طوری که همه خیره ی اون زیبایی میشن بین درخت های برگ ریزونی که هنوز روییدن رو سر نگرفتن...

حیف که خودش نیست ببینه ...

امروز مادرجون با همون زبون گیلکی دعامون میکرد ، ایشالا خدا شکوفه هاتون رو براتون نگه داره.. گل و گیاه رحمت خونه ست.. اونقدر خوشش اومده بود مدام میگفت " تی خلقَتَ شکر"  ...

مادرجون که پیشمونه یه عطر و بوی خاصی همه جا هست اما بابا نیست.

...

بابا کجایی..