ملت عشق . (۲)

وقتی کسی را بُکُشی ، حتم بدان که چیزهایی از او به تو سرایت می کند : تصویری ، بویی ، نفسی..آهی ، لعنتی ، صدایی. من بهش می گویم " نفرین مقتول " .  به بدنت می چسبد و می ماند . شروع می کند به کندن ، انگار که بخواهد بدنت را سوراخ کند و رد شود. تا وقتی که به اعماق قلبت نفوذ کند . آنجا که رسید جا خوش می کند و دوباره در تو زنده می شود. به خوابت می آید و رویاهایت را تکه پاره می کند. روز را هرطوری هست سر میکنی ، اما همین که شب شد و تنها ماندی ، در رختخواب عرق سرد می ریزی. همه مقتول ها در وجود قاتلان به زندگی ادامه می دهند. از هنگامی که قابیل هابیل را کشت ،هیچ قاتلی نتوانسته از کشیدن بار امانت قربانی اش رها شود.

ملت عشق| الیف شافاک| ترجمه ارسلان فصیحی